U Buđevu, selu u opštini Sjenica, ponovo je otvorena osnovna škola, prvi put nakon 12 godina. A sve to zahvaljujući povratku života kroz – brakove.
Roza je jedna od mnogih Albanki koje su poslednjih 15-ak godina napustile rodni Skadar i svoj dom pronašle u srpskim planinskim selima. Udala se za Milanka, doselila na Pešter u sred zime – iz toplog grada, na surov „Balkanski Sibir“.
Danas, nakon više od decenije života u Srbiji, Roza se ne samo prilagodila – već je postala uzor u selu. Govori tečan srpski, slavi srpske praznike i prenosi deci sve običaje – kako albanske, tako i srpske.
Pre petnaestak godina, mladići iz sela kao što je Buđevo nisu mogli da nađu supruge. Srpske devojke nisu želele život na selu. Onda su počeli brakovi sa devojkama iz Skadra i okolnih mesta. U početku – sa nevericom. Danas – sa zahvalnošću.
Sa Rozom se upoznao u decembru, venčali su se osam dana kasnije. I opstali.
Prema podacima udruženja „Stara Raška“, samo u opštini Sjenica danas postoji više od 50 mešovitih brakova i preko 120 dece rođene iz tih zajednica. Prva Albanka koja je došla, povukla je i druge.
Danas govori perfektno, slavi slavu – Nikoljdan, pravi sarmu, peče pitu. I uči decu da poštuju i srpske i albanske običaje.
U domaćinstvu svi rade – i deca i roditelji. Imaju stoku, obrađuju zemlju, pomažu jedni drugima. Roza retko nosi drva – Milanko joj, kaže, to nikad nije dozvolio.
Oni su primer kako se most između kultura može preći – ako ima ljubavi, volje i poštovanja.
